Beneficjenci środowiskowej pomocy społecznej w 2013 r.
Podmiotem niniejszej analizy są korzystający[1] z pomocy społecznej z poziomu gminy, zarówno świadczeniobiorcy, jak i członkowie ich gospodarstw domowych. Taka definicja „beneficjentów” wynika z faktu, że przyznanie pomocy jest uzależnione od sytuacji materialnej wszystkich członków gospodarstwa domowego osoby składającej wniosek.
Należy zwrócić uwagę, że od 1 października 2012 r. zostały podwyższone kryteria dochodowe uprawniające do świadczeń pieniężnych, o których mowa w art. 8 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej. Obecnie kwoty te wynoszą: dla gospodarstw wieloosobowych – 456 zł na osobę w rodzinie, dla gospodarstw jednoosobowych – 542 zł. Te kwoty określa się jako próg ubóstwa „ustawowego”.
Z tego powodu liczba beneficjentów w 2013 r. nie jest w pełni porównywalna z danymi z roku 2012 i lat wcześniejszych.
Zróżnicowanie terytorialne korzystania z pomocy społecznej
Obszary o największej częstości korzystania ze świadczeń pomocy społecznej występują we wschodniej i północnej Polsce. Najwyższe wskaźniki udziału beneficjentów pomocy społecznej w liczbie mieszkańców miały w 2013 r. województwa: warmińsko-mazurskie – 14,0%, kujawsko-pomorskie – 11,5%, podkarpackie – 11,3% i świętokrzyskie – 11,1%. Są to województwa, które charakteryzuje relatywnie wysokie bezrobocie, stosunkowo niskie średnie wynagrodzenie oraz najmniejszy na tle innych województw udział pracujących osiągających przychody z wynagrodzeń za pracę (rejestrowanych przez urzędy skarbowe) w liczbie ludności w wieku produkcyjnym.
[1] Określenia: „beneficjenci pomocy społecznej” i „korzystający z pomocy społecznej” stosuje się zamiennie.