Rewizja NUTS 2006 | Publikacje | GUS - Portal Informacyjny

Rewizja NUTS 2006 (obowiązująca od 1 stycznia 2008 r. do 31 grudnia 2011 r.)

Zmiany w Klasyfikacji Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NUTS), wprowadzone w wyniku pierwszej rewizji, tzw. rewizji NUTS 2006, zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej na początku 2007 roku Rozporządzeniem Komisji (WE) nr 105/2007 a dnia 1 lutego 2007 r. zmieniające załączniki do rozporządzenia (WE) nr 1059/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie ustalenia wspólnej klasyfikacji Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NUTS) (Dz. Urz. UE L 39 z 10.02.2007). Do rewizji NUTS 2006 zaliczane są także zmiany w klasyfikacji, które nastąpiły w wyniku przyjęcia do Unii Europejskiej Bułgarii i Rumunii i wprowadzone Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 176/2008 z dnia 20 lutego 2008 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1059/2003 w sprawie ustalenia wspólnej klasyfikacji jednostek terytorialnych do celów statystycznych (NUTS) w związku z przystąpieniem Republiki Bułgarii i Rumunii do Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE L 61 z 05.03.2008). W ramach tej rundy rewizji dokonano modyfikacji w podziałach na jednostki statystyczne 11 dotychczasowych państw członkowskich UE – zmiany te polegają bądź na zmianie liczby tych jednostek, bądź na samej zmianie granic jednostek, bez zmiany ich liczby.

Przyjęte zmiany w podziale statystycznym Polski

W odniesieniu do podziału statystycznego Polski na jednostki NUTS wprowadzone zostały zmiany w podziale na jednostki NUTS 3 (podregiony) – zwiększono liczbę podregionów z 45 do 66. Nowe podregiony wprowadzono w 14 województwach:

• dolnośląskie – podregion jeleniogórsko-wałbrzyski podzielono na podregiony jeleniogórski i wałbrzyski oraz zmodyfikowano granice podregionów legnickiego i wrocławskiego (liczba podregionów w województwie zwiększona została z 4 do 5);
• kujawsko-pomorskie – wprowadzono nowy podział na podregiony zwiększając ich liczbę z 2 do 3 (podregiony bydgoski i toruńsko-włocławski zastąpiono podregionami: bydgosko-toruńskim, grudziądzkim i włocławskim);
• lubelskie – z podregionu lubelskiego wydzielono podregion puławski oraz zmieniono nazwę podregionu bialskopodlaskiego na bialski (liczba podregionów w województwie zwiększona została z 3 do 4);
• łódzkie – wprowadzono nowy podział na podregiony zwiększając ich liczbę z 3 do 5 (podregion łódzki ograniczono do 4 powiatów wokół Łodzi, z pozostałych 8 powiatów tego podregionu oraz powiatów wchodzących dotychczas w skład podregionu piotrkowsko-skierniewickiego utworzono podregiony: piotrkowski, sieradzki i skierniewicki);
• małopolskie – wprowadzono nowy podział na podregiony zwiększając ich liczbę z 3 do 5 (z 3 powiatów wchodzących dotychczas w skład podregionu nowosądeckiego oraz z powiatów wchodzących dotychczas w skład podregionu krakowsko-tarnowskiego utworzono podregiony: krakowski, oświęcimski i tarnowski);
• mazowieckie – zwiększono liczbę podregionów z 5 do 6 (podregion warszawski podzielono na podregiony warszawski wschodni i warszawski zachodni, do tego pierwszego przyłączając jednocześnie powiat garwoliński z podregionu radomskiego);
• opolskie – wprowadzono podział na 2 podregiony: nyski i opolski (dotychczas całe województwo stanowiło jeden podregion opolski);
• podkarpackie – wprowadzono nowy podział na podregiony zwiększając ich liczbę z 2 do 4 (podregion rzeszowsko-tarnobrzeski podzielono na podregiony rzeszowski i tarnobrzeski, natomiast podregion krośnieńsko-przemyski podzielono na podregiony krośnieński i przemyski);
• podlaskie – wprowadzono nowy podział na podregiony zwiększając ich liczbę z 2 do 3 (z podregionu łomżyńskiego wyłączono powiat moniecki i włączono powiaty bielski, hajnowski i siemiatycki z dotychczasowego podregionu białostocko-suwalskiego, natomiast z pozostałej części podregionu białostocko-suwalskiego i powiatu monieckiego z podregionu łomżyńskiego utworzono podregiony białostocki i suwalski);
• pomorskie – z podregionu gdańskiego wydzielono podregion starogardzki oraz zmieniono nazwę podregionu Gdańsk-Gdynia-Sopot na trójmiejski (liczba podregionów w województwie zwiększona została z 3 do 4);
• śląskie – podregion centralny śląski podzielono na 5 podregionów: bytomski, gliwicki, katowicki, sosnowiecki i tyski oraz zmieniono nazwę podregionów rybnicko-jastrzębskiego na rybnicki i bielsko-bialskiego na bielski (liczba podregionów w województwie zwiększona została z 4 do 8);
• świętokrzyskie – wprowadzono podział na 2 podregiony: kielecki i sandomiersko-jędrzejowski (dotychczas całe województwo stanowiło jeden podregion świętokrzyski);
• wielkopolskie – utworzono podregion leszczyński z powiatów wchodzących dotychczas w skład podregionów poznańskiego i kaliskiego oraz przeniesiono powiaty gnieźnieński i wrzesiński z podregionu poznańskiego do konińskiego (liczba podregionów w województwie zwiększona została z 5 do 6);
• zachodniopomorskie – z podregionu szczecińskiego wydzielono podregiony Miasto Szczecin i stargardzki (liczba podregionów w województwie zwiększona została z 2 do 4).

Wykaz jednostek NUTS 2006 w Polsce (stan na 1 stycznia 2008 r.)

Podział Polski na jednostki NUTS 1 w rewizji NUTS 2006

Podział Polski na jednostki NUTS 2 w rewizji NUTS 2006

Podział Polski na jednostki NUTS 3 w rewizji NUTS 2006

Przyjęte zmiany w podziale statystycznym innych państw UE

Zmiany wprowadzone rewizją NUTS 2006 dotyczą także 13 innych państw Unii Europejskiej – w trzech na poziomie NUTS 1, w sześciu na poziomie NUTS 2 i w 12 na poziomie NUTS 3.

• Belgia: zwiększenie liczby jednostek NUTS 3 z 43 do 44;
• Bułgaria: przyjęto podział NUTS w związku z akcesją tego państwa do Unii Europejskiej; kraj został podzielony na 2 jednostki poziomu NUTS 1, 6 jednostek poziomu NUTS 2 oraz 28 jednostek poziomu NUTS 3;
• Czechy: zmieniono granice pomiędzy dwoma jednostkami NUTS 3;
• Dania: ze względu na reformę podziału administracyjnego kraju wprowadzono nowy podział na poziomach NUTS 2 i NUTS 3 – na poziomie NUTS 2 wprowadzono podział na 5 jednostek (do tej pory cały kraj stanowił jedną jednostkę tego poziomu), a poziom ten stał się poziomem administracyjnym; na poziomie NUTS 3 podział na 15 jednostek zastąpiono podziałem na 11 jednostek, a poziom ten stał się poziomem nieadministracyjnym;
• Finlandia: zmiana granic dwóch jednostek NUTS 3;
• Hiszpania: zwiększenie liczby jednostek NUTS 3 z 52 do 59;
• Holandia: zmiana granic dwóch jednostek NUTS 3;
• Niemcy: zmniejszenie liczby jednostek NUTS 2 z 41 do 39 oraz jednostek NUTS 3 z 439 do 429;
• Rumunia: przyjęto podział NUTS w związku z akcesją tego państwa do Unii Europejskiej; kraj został podzielony na 4 jednostki poziomu NUTS 1, 8 jednostek poziomu NUTS 2 oraz 42 jednostki poziomu NUTS 3;
• Słowenia: na poziomie NUTS 2 wprowadzono podział na 2 jednostki (do tej pory cały kraj stanowił jedną jednostkę tego poziomu);
• Włochy: zwiększenie liczby jednostek NUTS 3 z 103 do 107;
• Szwecja: na poziomie NUTS 1 wprowadzono podział na 3 jednostki (do tej pory cały kraj stanowił jedną jednostkę tego poziomu), ponadto zmieniono granice dwóch jednostek NUTS 3;
• Wielka Brytania: zmiana granic dwóch jednostek NUTS 2 oraz dwóch jednostek NUTS 3.

Liczba jednostek NUTS w państwach członkowskich Unii Europejskiej ustalonych w rewizji NUTS 2006

Wykaz jednostek NUTS w państwach Unii Europejskiej w rewizji NUTS 2006